Sunday, August 12, 2012

Sporun bir dalı da sakatlık

Bütün haftasonu evde oturdum planım Runfire Cappadocia ya da triatlon maceralarimi yazmakti ama evde oturmama sebep olan keyfi bir durum değil haftasonu bisiklet antremanımda yaşadığım kaza sonucu sakatlık gecirmis olmamdı. O yüzden bunu yazmak daha önemli ve yararlı olur diye düşündüm.
İlk defa gittiğim kemerburgaz kırklareli yolunda yokuşları gayet güzel tırmanıp iniyorduk 4 kız bir de allahtan arkamızda bizi takip eden aramızdan birinin oglu aractaydı. Mola verip 22. Km de devam ederken ben öne geçip yokuş aşağı salmışken - ki ogün ilk defa gördüğüm 55-60km/saat hızlarına da çıkmıştık yandan geçen tırlara rağmen - köpek yaklaştığını gördüm. Yavaşlayıp hoşttt diye bağırırken kendimi yerde buldum. Hemen arkamda beni takip eden arkadaşım köpeği de benim yavaşladığimi da görmemiş bana çarpıp o da sürüklenerek yere kötü bir şekilde düştü. Sonuç: benim sağ omuz zedelenmiş bir hafta askı ile gezineceğim antremanlara bir süre ara, arkadaşım da asfalt yaraları ve kas acısı ile dikkat edecek antremanlarda

Alınan dersler

  • Grupla bisiklete binmenin kuralları varmış mesela yakın takip yapılmamalı, önde giden bir tehlike gördüğünde arkadakilere işaret etmeli, arkadakilerde tabi onun işaretlerine dikkat etmeli gibi bunları bilerek antreman yapılmalı
  • Bilmediğiniz yolda fazla hız yapılmamalı, sağa sola çok dikkat edilmeli, iyi konsantre olunmalı
  • Her zaman uzun antremanlarda ve böyle trafiğin olduğu yollarda arkadan takip eden araç olmalı, şansımıza bizde vardı şehre hastaneye ulaşmak çabuk ve kolay oldu
  • Grupla olduğunu unutmamak lazım hele en öndeyken
  • Köpek çıktığında paniklememeli ve doğru önlem alınmalı
  • Planlanan şeyler gerçekleşmeyebilir buna hazırlı olunmalı, örneğin 90 km hedeflerken 23 km yapıp üstüne sakatlık olabilir ya da haftasonu güzel yazı yazacağım diyip böyle bir yazı yazılabilir anca
Sonuçta ucuz atlattık geçmiş olsun bir an önce iyileşip normal hayata, antrenmanlara dönmek için gereken herşey düzgün yapılmalı. İlk sakatlığımdı umarım son olur en kötüsü bu olur. O yüzden şükretmeyi de bilmek lazım.  Böyle ciddi spor yapıyorsak sakatlığı da hiç bir zaman unutmamalıyız ve dikkatli olmalıyız. Sağlık herşeyin başı. Acemiliğimizi böyle böyle atacağız. İyileşme sürecinde de motivasyon çok önemli, gülmeyi bilmek az da olsa spordan kopmamak lazım. Bu sabah Belgrad Ormanına gidip bir parkur yürüdüm üstüne de Likya ekip arkadaşlarımla kahvaltı daha ne olsun :) 

What does not kill us makes us stronger :))

* Sol elle yazdığımda her ne kadar dikkat etsem de yazım hatalarım affola


3 comments:

  1. Bu hafta sonu ve geçen hafta Erdek teki kazalardan sonra özellikle yokus aşağı inişlere.
    Kendi tecrübelerimden ıslak yollara ve virajlara

    Ekstra dikkat edile...

    Ayrıca yokuş inmek hızlı inmek keyifli ama sanırım 50 ustune cikmamak lazım :)




    ReplyDelete
  2. Tufoder'den bu aralar sakatlık haberleri geliyor. Aman gençler, herkes kendine iyi baksın, yapabiliyorsak hep beraber 16 Eylüldeki Eymir koşusunda buluşalım

    ReplyDelete
  3. Tekrar çok geçmiş olsun Nazlı. bu aralar konuştuğumuz gibi herkesin üstüne bir şeyler var, ben de dahil maalesef:( neyse aynen "What does not kill us makes us stronger" diyelim.

    şu senin triatlon maceralarını da dinlemek istiyorum. lig meselesi filan bana çok ilginç geldi mesela eminim birçok kişi bilmiyordur. sevgiler!
    tuuce

    ReplyDelete